43
MAYIS 2014 • SAYI 231 •
PERSPEKTİF
Altın Şafak veya Macaristan’daki Jobbik gibi
daha da ayrılıkçı ve aşırı akımlar ile birlik olması
mümkün değil. Avrupa’daki radikal sağı bekleyen
en büyük sınavlardan birisi Avrupa Parlamento-
su’nda fon alımı ve grup statüsünün korunması
için gerekli olan örgütsel birliği Avrupa çapında
sağlayıp devam ettirebilmeleridir. Bunu başar-
mak imkânsız olmasa da, radikal sağın uzun va-
dede bu tür birlik ve beraberliği sağlayabilmesi
pek de mümkün gözükmüyor.
2014 Avrupa Parlamentosu Seçimlerine yak-
laştıkça, Avrupa’daki radikal sağ hakkında öne
sürülen ikinci yaygın görüş ise, radikal sağın
seçimlerdeki büyük gücünün temelinde 2008
sonrasındaki ekomomik krizin yatıyor olduğu
ve buna bağlı olarak da ekonomik sıkıntılar gi-
derildiğinde bu partilerin kuvvetle muhtemel
yok olacağıdır. Ekonomik durgunluğun koru-
macı, sosyal şövenizm, yabancı düşmanlığı ve
popülist yaklaşımlar sunan radikal sağ partile-
rin seçim şansını arttırdığı yadsınamaz. Ayrı-
ca ekonomik kriz, kısıtlı kaynakların tahsisi ve
göç hakkında hassas, radikal sağa kaymaya me-
yilli, serbest meslek sahibi ve son otuz yıldaki
ekonomik ve etnik değişikliklerde göz ardı edildi-
ğini hisseden mavi yakalı işçilerin hassasiyetini
daha da artıracaktır.
Radikal sağın bu artan potansiyelinin diğer
önemli bir yüzü de politik elitlere olan güvenin
önemli ölçüde sarsılmasıdır. Buna örnek olarak
üye ülkelerde Avrupa Birliğine güvendiğini söyle-
yen vatandaşların yüzdesinin, 2007’den bugüne,
yüzde 60’tan yaklaşık yüzde 30’a düşmesi göste-
rilebilir. Euro Bölgesinin yavaşça büyüyen bir iş-
sizlikle mücadele ettiği günümüzde ise sadece 4
vatandaştan birisi ülke liderine güvendiğini ifade
etmektedir.
Öte yandan ekonomik kriz, potansiyel radikal
Portekiz 2011
Partido Nacional Renovador 0,3
Fransa 2012
Front National 13,6
Büyük Britanya 2010
İngiliz Ulusal Partisi (BNP) 1,9
İngiltere Bağımsızlık Partisi (UKIP) 3,1
Belçika 2010
Vlaams Belang 7,8
Front national 0,5
Hollanda 2012
Partij boor de Vrijheit 10,1
Almanya 2013
NPD 1,3
Danimarka 2011
Dansk Folkeparti 12,3
Norveç 2013
Fremmskrittspartiet 16,3
İsveç 2010
Sverigedemokraterna 5,7
Finlandiya 2011
Gerçek Finler 19,1
Estonya 2011
Estonya Bağımsızlık Partisi 0,4
Letonya 2011
Ulusal Birlik 13,9
Litvanya 2012
Adalet ve Düzen 7,3
Polonya
Yeni Sağ Kongresi 1,1
Slovakya 2012
Slovakya Ulusal Partisi 4,6
Avusturya 2013
Avusturya’nın Geleceği İçin İttifak (BZÖ) 3,5
Avusturya Özgürlük Partisi (FPÖ) 20,5
İsviçre 2011
İsviçre Halk Partisi (SVP) 26,6
Romanya 2012
Romania Mare 1,5
Ukrayna 2012
Swoboda 10,5
Türkiye 2011
Milliyetçi Hareket Partisi (MHP) 13
Bulgaristan 2013
Ataka 7,3
30. Sırbistan 2012
Sırp Radikal Partisi 4,6
Yunanistan 2012
LAOS 1,6
Altın Şafak 6,9
Arnavutluk 2013
Siyah ve Kırmızı Birliği 0,6
Kıbrıs 2011
Ulusal Halk Cephesi (ELAM) 1,1
Slovenya 2011
Slovenya Ulusal Partisi 1,8
Hırvatistan 2011
Hırvatistan Sağ Partisi 5,8
İtalya 2013
Lega Nord 4,1
Forza Nuova 0,3
Macaristan 2010
Jobbik 16,7
Son Parlamento Seçimlerinde
Aşırı Sağ Partilerin Aldığı Oylar
Toplam oy oranı içindeki yüzdelik oran:
0,3>9,9% 10>19,9 20>30
%0,2’ye kadar
Bilgi Olmayan Ülkeler
Kaynak: Le Monde diplomatique | Mart 2014
