“ATAD'ın şu ana kadar sürdürmüş olduğu içtihadından vazgeçerek Türk vatandaşların AB üyesi ülkelere vizesiz girmelerine hayır demesinin yasal birtakım sebeplerden dolayı anlaşılması güçken, siyasi açıdan ise karar hiç de şaşırtıcı gözükmemektedir. Başta Almanya Federal Cumhuriyeti olmak üzere bazı AB üyesi ülkeler yoğun müdahalelerde bulunarak ve siyasi araçlar kullanarak dava sonucunu etkilemeye çalışmış ve nihayet Lüksemburglu hakimler de onları bu çabaları için ödüllendirmiştir. Örneğin Federal Hükümet bir beyanında Avrupa'nın tek tip vize sisteminin çökebileceğine dair uyarıda bulunmuş, siyasi arenada Avrupa'nın batışından bile söz edebilmişti.

Bu yoğun siyasi müdahalenin arkasında yatan asıl mesele ise vize sorunu değildi. Asıl mesele, AB ülkelerinin ulusal entegrasyon politikaları için doğacak olan sonuçlardı. Eğer ATAD Türk vatandaşlarının vizesiz girişine izin verseydi, örneğin eş birleşiminde uygulanan tartışmalı dil sınavlarının da bir hükmü kalmayacaktı. Bu ise federal hükümetin Almanya’daki ve Avrupa'daki diğer hükümetlerin kendi ülkelerindeki entegrasyon politikalarını alt üst edecekti.

Gerçekçi bir gözle bakıldığında bu karar, Demirkan Hanım'ın bir yenilgisi değildir. Bu karar daha ziyade Türkiye hükümetlerinin de payının olduğu ve onyıllardır süren bir ihmalin neticesidir. Çünkü burada sözkonusu olan mesele 1963 yılında yapılmış olan bir antlaşmanın yorumlanmasıdır. Türk vatandaşlarına vize zorunluluğu, antlaşmada yazılı olan haklarda kötüleştirme yasağına rağmen, 80'li yıllarda yürürlüğe sokulmuştur. Yani bu sözleşmenin ihlali tartışma konusu olana kadar aradan 30 yıl geçmiştir. Ve Demirkan Hanım dava açmasaydı, Türkiye sözkonusu sözleşmede taraf ülke olarak bir girişimde bulunana kadar -bulanmaya niyeti olup olmadığı bilinmemekle birlikte- muhtemelen daha nice yıllar geçecekti.

Şimdi, sorumlulardan, yani Almanya ve Türkiye'den, bir siyasi çözüm bulmaları beklenmektedir. Çünkü en basit aile ziyaretlerinin dahi vize yüzünden gerçekleştirilememesi artık kabul edilemez bir durumdur. Zira düğün gibi aile törenleri veya vefat eden aile fertlerinin defni gibi üzücü olaylar bile bugün için en yakın akrabalardan uzak kalınarak gerçekleşmektedir.

Bu yüzden, büyük ekseriyeti Müslüman olan Türkiye kökenlilerin Almanya yerine Türkiye’de defnolunmak istemeleri şaşırtıcı değildir, çünkü bu şekilde mezar, aile ve yakın akrabalar tarafından ziyaret edilebilmektedir. Bütün bu sebeplerden dolayı biz, İslami bir cemaat olarak sorumlulardan insan onuruna aykırı olan bu uygulamaya acilen son vermelerini talep ediyoruz.®