“En basit suçların bile modern kovuşturma metodları sayesinde iki saatten uzun bir süre gizli kalamadığı zamanımızda, NSU örgütünün bütün Almanya’yı 13 yıl boyunca gasplar ve cinayetler işleyerek yakalanmadan dolaşması, güvenlik birimlerine olan güvenimizi temelinden sarsmıştır.

Güvenlik birimlerinin tümü, olayı bütün yönleriyle ortaya çıkarmaktansa, başka işleri yokmuş gibi cinayet kurbanlarının yakınlarını ve sosyal çevrelerini araştırmakla ilgilenmişlerdir. Hepimizin bildiği gibi, asıl faillere dair deliller sistematik bir şekilde göz ardı edilmiştir. Bununla birlikte, devlet kurumlarındaki ırkçı düşünce kalıplarından bahsetmek yerine hâlen bazı memurların hatalarından ve başarısızlıklarından söz edilmektedir.

NSU örgütünün açığa çıkmasından sonra olup bitenleri kelimelerle ifade etmek oldukça güç: Kaybolan dosyalar, olay mahallinin yakınlarında birçok Anayasayı Koruma Teşkilatı elemanı (V-Mann) bulunması, önemli şahitlerin sözde intiharları, devlet görevlilerinin NSU Araştırma Komisyonu karşısında birçok önemli olayı inanılması güç bir şekilde hatırlayamaması, olası fail ve yardımcıların sayısını mümkün olan en küçük çapta tutmak adına sayısız skandalların sadece küçük bir kısmından bahsedilmesi ve NSU sürecinde tamamen sessiz kalınması.

Siyaset dünyasından gelen tepkiler de aynı şekilde hayal kırıklığına uğratıcı niteliktedir. Yapmacık özürlerden, hatıra levhalarından ve olayı açığa çıkarma imkânı devlet görevlilerinin keyfine bırakılmış bir soruşturma komisyonundan başka bir şey ortaya çıkmamıştır. Bu komisyondan çıkan rapor da uygulanması yine güvenlik birimlerinin ve siyasilerin keyfine kalmış tavsiyelerden oluşur nitelikte olmuştur.

Böylelikle, üzerinden iki yıl geçmesine rağmen olayın “soruşturulması”nda bir ilerleme kaydedilemedi. Cinayet kurbanlarının yakınları ise hâlen olayın eksiksiz bir biçimde aydınlatılmasını beklemekte. Görünen o ki, bu durumda kısa vadede bir değişiklik olmayacak.”