Bugün Ayodhya’da bir camiye 6 Aralık 1992 senesinde yapılan saldırının yıldönümü. Hindular caminin yapılacağı toprağın kendilerinin olduğu iddiasıyla camiye saldırıda bulunmuşlar. Yıldönümü dolayısıyla Müslümanlara ait dükkânların çoğunluğu kapalı.

Laik Hindistan’da ırk çok önemli değil, insanlar çoğunlukla din, mezhep ve kastlarına göre ayrılıyorlar. Toplumun yüzde 82’si Hindu ve ülkedeki en büyük dini cemaati oluşturuyorlar.

Ancak burada dinler kapalı bir inanç sistemine sahip değil, zira inançlar ortak bir kitaba ve tek bir tanrıya dayanmıyor. Hinduizm daha çok bir yaşam şekli ve kast sisteminin meşrulaştırılmasına yarıyor. Bu durumu var olan çok sayıdaki ve birkaç metrekarey geçmeyen tapınaklar onaylıyor.

Akşam yemeğinden sonra 80 talebenin yer aldığı bir medreseyi ziyaret ediyoruz. Medrese kendisini mali anlamda destekleyen birkaç şirket varlığı ile ayakta duruyor. Buna rağmen medresenin binası hiçte iç açıcı değil. Talebeler çoğu zaman sadece pilavdan ibaret olan yemeklerini yerlerde yiyorlar.

Akşam geç saatte ise eyalet parlamentosunda bakan ve eski bir milletvekili ile buluşuyoruz. Yardımsever daha birçok Müslüman gibi bu kişi de dini ve sosyal projeler gerçekleştirip, idare ediyor. Sadece kendi ailesinin çok sayıda özel okul işlettiğini öğreniyoruz. Bunları öğrendiğimize seviniyoruz, ancak daha önce medresede gördüklerimizi hatırlayınca nelerin yanlış yapıldığını ya da bunların sadece yardımların yetersizlikten mi kaynaklandığını soruyoruz kendimize.