IGMG’nin Kurban Kampanyası için Türkçede “Ümmet Projesi”nden bahsedilir daima. Bununla kampanyanın gayesine atıfta bulunulmuş oluyor. Kurban Kampanyası bir kaç küçük ülke ile sınırlı tutulmuyor. Ümmet – buna tüm Müslümanlar dahil – Kur`an`da “Müslümanlar ancak kardeştir…” ifadesindeki anlamı yaşamalılar.

Kurban Kampanyasındaki ilk hedef fakirlikle mücadele değil. Şüphesiz kurbanların dağıtılması ile bazı ülkelerde bu da yapılmış oluyor. Ancak asıl önemli olan İslam’daki kardeşlik düşüncesi, yerine göre binlerce kilometre uzaktada olan insanları birbirine bağlayan kardeşlik, yani bir parça etin dağıtılmasından çok daha fazlası. Kampanyanın hareket noktası insani yardım da değil. Biz bizde yeterince var diyerek vermiyoruz, çünkü böyle olsaydı şu soru sorulmalıydı:”Niçin yılda bir kez?” Ayrıca fıkıh açısından etin en yakın fakir akraba ve arkadaşlara verilmesi yeterli. Bunların ihtiyaç sahibi olmaları da gerekli değil.

Kurban etlerinin dağıtılması ile Müslümanlar İslam’ın bir emrini yerini getirmiş olmalarından dolayı huzura ererler. Peygamberimizin “İnananlar tek vücut gibidir. Vücudun bir yeri ağrıdığında, bedenin her tarafı o acıyı hisseder” hadisinde anlamını bulan kardeşlik düşüncesinden hareket ediyoruz.

Kurban kampanyası son tahlilde birbirine bağlılığın güçlenmesi, Müslümanların arasında yakınlaşmanın bir aracı ve aynı zamanda kardeşliğin bir işareti. Bu sorumluluğun bilincinde olmaktır, bunun adı da takvadır.

Bu arkaplanda bakıldığında Müslüman olmayan toplumlarda yaşayan azınlıkların kampanyaya kapsamına alınmaları sadece zaman ve imkan meselesi idi.

Bu düşüncelerle şimdi Kolombiya’dayız. Burada toplumun yüzde 90’ı Katolik Kilisesi’ne mensup. 44.5 milyon nüfusun içinde 10 000 Müslüman yaşıyor. Çoğunluğu 19.yy. sonlarında ve 20. yy başlarında Suriye, Lüban ve Filistin’den gelen Müslümanlar, ancak Müslümanlığı sonradan seçmiş çok sayıda insan da var. (öfa)