Muhterem Müslümanlar!
Bir günün, bir ayın, bir yılın sona ermesi hiç şüphesiz önemli bir hadisedir. Çünkü her geçen gün, her biten ay, her sona eren yıl, insanın ömür sayfasından koparılan bir yapraktır. Bugünlerde ise miladi yılın son günlerini yaşıyoruz. Ömür sermayemizden bir yıl daha eksilmekte. Allah’ın verdiği en büyük nimet, bizleri yoktan var eylemesidir. İmanımız ve ibadetlerimiz, var olmamız ile anlamlı ve mümkündür.
Muhterem Müminler!
İnfak, birilerine bir şeyler verip onları geçindirme, Allah yolunda nafaka verip besleme, Allah yolunda harcama manalarına gelir. Dinimizde ise, en geniş manasıyla Allah rızası için yapılan her türlü harcama infak olarak değerlendirilir. Bunun içine yardıma muhtaç insanlar, yardıma muhtaç olan mabetler, ilim merkezleri ve topluma faydası olacak her türlü hizmet alanlarına yapılacak harcamalar dâhil olur. Bu anlamda zekât, sadaka-i fıtır ve diğer bütün nafile sadakalar da infak kapsamına girer.
Değerli Müslümanlar!
Hutbemizin konusu, Allah tarafından tüm insanlığa örnek gösterilen, İmrân kızı Hz. Meryem’dir. Hz. Meryem (a.s.) Allah’ın saliha kullarından bir kuldur. Bazılarınca iddia edildiği gibi haşa Allah’ın eşi değildir. Bizim inancımıza göre böyle inanmak büyük günahtır, hatta şirktir. O el değmemiş olarak Allah’ın kudretiyle hamile kalmış ve Hz. Îsâ (a.s.)’ı babasız olarak dünyaya getirmiştir. Hz. Îsâ da Allah’ın kelimesidir, Meryem’in oğludur. O da Allah’ın kulu ve peygamberidir. Allah’ın haşa oğlu değildir.
Muhterem Müminler!
Dünya ve ahiret mutluluğunu isteyen müminin elbette imanda, ibadette, hayırda ve hayra hizmette devamlı olması gerekir. İşte bundan dolayı Peygamberimiz “Amellerin Allah’a en sevimli, olanı az da olsa devamlı olanıdır.” buyurmuştur. Şüphesiz bu hadîs-i şerifte zikredilen ameller, nafile olan amellerdir. Zira farzlarda az-çok söz konusu değildir, ne emredilmişse odur.
Muhterem Müminler!
Bir toplumu kuşkusuz birçok etken ayakta tutar ve güçlü kılar. Bu etkenlerin başında ise o toplumun birlik ve beraberlik içinde yaşaması gelir. Birlik ve beraberliğin zıddı ise tefrika, yani bölünüp parçalanmadır. Tefrika milletlerin, devletlerin bölünüp parçalanmasına, böylece zayıflayıp çökmesine ve yok olup gitmesine sebep olur. Dolayısıyla toplumların hüsrana ve felakete sürükleyecek bu hastalık karşısında uyanık olmaları gerekir. Güçlü olabilmek ve güçlü kalabilmek için dayanışma, kardeşlik, birlik ve beraberlik içinde olmaya gayret etmemiz gerekir. Güçlü olmanın en önemli şartları bunlardır.
Allah Teâlâ insanlığın kurtuluşu ve saadeti için bir rehber olarak Kur’ân-ı Kerîm’i göndermiş, onun nasıl yaşanacağını ise Peygamber Efendimiz (s.a.v.) göstermiştir. Yüce Rabbimizin ifadesiyle, “İçinizden Allah’ın lütfuna ve ahiret gününe umut bağlayanlar, Allah’ı çokça ananlar için hiç şüphe yok ki, Allah’ın Resulünde güzel bir örneklik vardır.”
