Muhterem Kardeşlerim!
Müslümanlar, âlemlerin Rabbi olan Allah (c.c.) ile olan ilişkilerinde havf ve recâ, yani korku ve ümit arasında yer alırlar. Allah’ın azabından korkup günahları terk ederler. Rızasını umarak ona yakınlaşırlar. Peygamber Efendimiz ﷺ bir gün ölüm döşeğinde yatan bir gencin yanına gider ve hâlini sorar.
Muhterem Müminler!
Hepimiz, sevdiği kişilere yakın olmayı, onlarla irtibat kurmayı ve sohbet etmeyi sever. Onlardan uzak olduğumuzda onları düşünür ve özleriz. Mümin ise herkesten önce rabbi olan Allah’a karşı bu yakınlığı hisseder ve onunla ilişki kurmayı arzular. Yüce Rabbimiz ile bağlantı kurmanın ve yaklaşmanın en güzel yolları, müminin miracı olan namaz ve ibadetin özü olan duadır. 
Muhterem Kardeşlerim!
Bir Müslümanın kimliğini, ailesi, kavmi ve dini belirler. Bir de bağlı bulunduğu gurup, mezhep, meşrep, birlik ve teşkilatı yönüyle mensubiyete sahiptir. Biz bütün bu ilişkiler yumağına aidiyet diyoruz. Bir Müslümanı kimliğinden ve aidiyetinden ayrı düşünmek mümkün olmadığı gibi, Müslümanın da kendisini bu kimlik ve aidiyet şuurundan ayrı düşünmesi mümkün değildir. 
Muhterem Müminler!
Evlenmek, aile kurmak insan için en temel ihtiyaçlardan birisidir. Bu sebeple ilk aile ilk insanla birlikte başlamıştır. Evlenmek ayrıca Allah ve resulünün teşvik ettiği bir eylemdir. Bu bağlamda kişinin kendisine, gençlerin ailelerine ve topluma düşen yükümlülükleri vardır.
Muhterem Müslümanlar!
Allah’a hamd olsun, geçen hafta bismillah diyerek yeni bir hicri yıla girdik ve dört haram aydan biri olan muharrem ayını karşıladık. Yüce Rabbimiz, Kur’ân-ı Kerîm’de buyurur ki: “Şüphesiz Allah’ın gökleri ve yeri yarattığı günkü yazısında, Allah katında ayların sayısı on ikidir. Bunlardan dördü haram aylardır. İşte bu Allah’ın dosdoğru kanunudur. Öyleyse o aylarda kendinize zulmetmeyin.” Hiç şüphesiz Allah Teâlâ’nın hükümleri her zaman ve her mekânda geçerlidir. Ancak haram aylar dinimizde kutsal sayılmıştır ve dolayısıyla içinde işlediğimiz sevaplar da günahlar da kat kat yazılmaktadır. 
Kıymetli Müslümanlar!
İnsanlık tarihinin belli dönemlerinde, iman etmiş birtakım topluluklar sadece “Rabbimiz Allah’tır.” dediği için her türlü zulme reva görülmüştür. Yerlerinden ve yurtlarından çıkarılmıştır. Allah’a iman etmiş olmanın bedeli kendilerine en ağır şekilde ödettirilmek istenmiştir. Âlemlere rahmet olarak gönderilmiş yüce Peygamberimiz Hz. Muhammed Mustafa ﷺ ve onun güzide ashabı da bu sebeple zulme uğramış, hakikate gözlerini kapatan ve aydınlığı boğmak isteyen Mekkeli müşrikler onları sürekli taciz etmiş ve aç bırakmıştır. Hatta başta Hz. Yâsir ve ailesi olmak üzere, birçok sahabe bilfiil şehit edilmiştir.
Muhterem Müminler!
İnsan, fıtratı itibarıyla diğer varlıklarla yakınlık kurmaya elverişli bir varlıktır. Bundan dolayı her insan yaşamı boyunca bir şeylere yakınlık sağlamak için birtakım vesilelere tutunur. Tutunduğu bu vesileler yardımıyla kimileri iyi, güzel ve kalıcı olana; kimileri de kötü, çirkin ve geçici olana yaklaşır. Bir Müslüman için kendisine yaklaşılacak olan ve kendisi için vesileler aranacak olan yegâne varlık ancak Allah’tır. 
