Muhterem Müslümanlar!

İnsan topluluklarına iyilik ya da kötülükte öncülük etmiş pek çok tarihî örnek vardır. Peygamberler, iyilik ve doğruluk yolundaki öncülerin başında gelirler. Onların yolundan giderek Rabbimizin Kur’an’da övdüğü öncü kimselerden olanlara ne mutlu!

Önümüzdeki günlerde, bizim neslimize “öncülük” ettiklerine şahit olduğumuz büyüklerimizi yine rahmetle ve minnetle anacağız. Allah onlardan razı olsun, bizlere de onlar gibi Resûlullah’ın izinden gidenlerden olmayı nasip eylesin.

Aziz Cemaat!

Önden giden olmak, öncü olmak, hayırda çığır açmak, bizzat Rabbimiz tarafından övülmüş, pek çok ayette öncü kimseler “sâbikûn” olarak nitelendirilmiştir. Tevbe suresinin 100. ayetinde “İslam’ı ilk önce kabul eden  muhacirler ve ensar ile, iyilikte onlara uyanlar var ya, Allah onlardan razı olmuş; onlar da O’ndan razı olmuşlardır.” buyurulmuştur. Bu kimseler Allah’ın kendilerinden razı olduğu ve olacağı kimseler olarak tanıtılmıştır. Öncülüğün ilk şartı, ensar ve muhacir gibi Allah’ın Resulüne uymaktır.

Muhterem Kardeşlerim!

Vâkıa suresinde bildirildiğine göre kıyamet koptuğu zaman insanlar üç sınıfa ayrılacaklardır. Bu üç sınıftan ikisi övülmüş birisi ise yerilmiştir. Övülenler sınıfındaki “öncüler” Allah’a yaklaştırılmış kimseler olarak tavsif edilmiştir. Vâkıa suresinin aynı zamanda kıyameti anlatan ilk 10 ayetinin meali şöyledir:

“Kesin gerçekleşecek (olan kıyamet) koptuğu zaman, onun kopuşunu yalanlayacak kimse olmayacaktır. Yeryüzü şiddetle sarsıldığı, dağlar parça parça dağılıp saçılmış toz olduğu ve siz de üç sınıf olduğunuz zaman, O, (kimini) yükseltir, (kimini) alçaltır. Ahiret mutluluğuna erenler var ya; ne mutlu kimselerdir! Kötülüğe batanlara gelince; ne mutsuz kimselerdir! (İman ve amelde) öne geçenler ise (Ahirette de) öne geçenlerdir. İşte onlar (Allah’a) yaklaştırılmış kimselerdir.”

Muhterem Müslümanlar!

Bugün, hâlâ peygamberleri, peygamberin yolundan giden ashabı, yine peygamberin yolundan giden büyük imamları, az da olsa, peygamberin yolunu takip eden idarecileri kendimize örnek olarak gösteriyorsak, onları “öncüler”, “önden gidenler” diye anıyorsak, meallerini okuduğum ayetlerdeki vasıflara sahip olduklarından dolayıdır. Yani onlar, Müslüman olma bilinci ile yaşamışlar, Allah Resulü’nün yolunu takip etmişler ve böylece de öncü olmuşlardır.

Değerli Kardeşlerim!

Bu gibi kimseler şimdi de vardır, gelecekte de olacaktır. Ve aynı zamanda, Fâtır suresinde bildirildiği gibi Allah’ın kitabının vârisçileridirler. Elbette ki bu veraset, Allah’ın kitabına bağlılıkları sebebiyle olacaktır. Öte yandan Peygamber Efendimiz de öncüleri şöyle tavsif etmiştir: “Onlar, kendilerine hak verildiğinde onu kabul edenler, kendilerinden hak istendiğinde bunu cömertçe verenler ve insanlar hakkında hükmederken kendileri ve kendi aileleri için hüküm veriyormuş gibi davranan kişilerdir.”[1]

Yine bu vesileyle bir kez daha İslam’a hizmette öncü olmuş büyüklerimizi rahmetle anıyoruz. Allah hepsinden razı olsun.

[1] Beyhakî, Şuabu’l İman, c. 13 s. 467. H. No: 10626

Hutbe-Önden Gidenler

Hutbe-Arapça