Muhterem Müminler!

İman, güvenmek ve güven vermek demektir. Emniyet bile imandan türer. Gercek iman sahibi mü’minlerin oluşturduğu cemaat ve cemiyetlerde güven ve güvenlik krizi yoktur. Mü’minin bu pazardaki en büyük ve en pahalı ürünü güvendir. Peygamberimiz, "Gerçek mü’min insanların malları, canları ve namusları uğrunda kendisine güven duyduğu insandır" buyurmuştur.  Yine Efendimiz "Siz bana altı şeyi garanti edin, ben de size cenneti garanti edeyim" buyurmuş ve şunları saymıştır:

1-     Namazlarınızda doğru ve dürüst olunuz

2-     Zekatlarnızı tam hesaplayınız

3-     Cemiyet ve cemaate güven veriniz

4-     İffet ve namusunuzu ciğnetmeyiniz ve ciğnemeyiniz

5-     Midenize haram lokma sokmayınız

6-     Elinize ve dilinize sahip çıkınız.”  (Heysemi, Tabarani)

Bir başka sözünde Peygamber Efendimiz, "Güvenilir olmayanın imanı yoktur, tıpkı abdesti olmayanın namazı olmadığı gibi" (Tabarani) buyurarak  adeta güvenilir olmayı, imanın abdesti ilan etmiştir. Nasıl ki abdesti olmayanın namazı olmazsa, güven veremeyenin de imanı olmaz. Hayatı boşa gider.

Aziz Kardeşlerim!

Hz. Musa (as), başından katillik geçip Mısır’dan Filistin’e hicret ettiğinde çok mağdur oldu ve çok aç kaldı. Şuayb (as)’ın kızlarına denk geldi ve su mafyasına karşı onlara yardım etti. Şuayb (as), genç Musa’yı kızlarına çağırttı. Kızlarından biri babasına dedi ki: "Babacığım onu lütfen işimize kirala, zira kiralayacağın en hayırlı kişi en kuvvetli ve en güvenilir olandır." (Kasas Suresi, [28:26]) Şuayb (as), güvenilir ve kuvvetli olduğunu nereden bildiniz? diye sorduğunda kızları: "Çünkü o, yedi kişinin ancak kaldırabildiği kuyu kapağını tek başına kaldırdı, eve gelirken biz kılavuz olmak icin öndeydik, bize, siz arkaya geçin. Olur ki bilmeden bir yeriniz açılır da gözüm ilişir" dedi. Gerçekten daha sonra bir peygambere eş olacak bu derin firasetli kadın her devirde para eden, sahibini yokluk ve yalnızlıktan kurtaran güven gibi bir değere en büyük pirimi vermiştir.

Muhterem Müslümanlar!

Peygamberimizin lakabı "El-Emin" idi. Ona bu lakabı onun can düşmanı müşrikler vermişlerdi. Bu, müşriklerin bir mü’min hakkındaki şehadetleri idi. Hicret anında kendisini Mekke’den süren müşrik çetenin dahi emanetlerine hiyanet etmemesi, adalet ve emanetin lokal değil, global degerler bütünü olduğunu ilan ediyordu. Medine’de günün birinde annesi, oğlu Abdullah b. Büsr ile Resulullah’a bir salkım üzüm gönderdi. O da bu üzümden biraz yedi. Peygamberimiz kulağından azıcık tuttu ve "vay hilekar" dedi. Hepiniz çok iyi biliyorsunuz ki, peygamberimiz yemez yedirirdi. Abdullah hepsini yese dahi kızmazdı. Ama bu bir terbiye ve talim idi. Bu bir tavır, tesbit ve güven telkiniydi. 

Aziz Kardeşlerim!

Gerçek dostluk, güven duygusu ve arkadaşlıklar yılların geçmesiyle, insanların birbirini tanıması ve tartmasıyla kurulur. Güven sarsılınca bütün ilişkiler yıkılır, yere düşen cam gibi param parça olur. Çünkü güven insan parçalarını birbirine bağlayan tutkaldır. Tarihi geçmiş tutkallar yenilenmeli, yani güvenler tez tez tazelenmelidir. Çünkü eşler arasında, çocuklarla ebeveyn arasında, işverenle calışanlar, yöneten ve yönetilenler arasında, devlet, fertler ve kurumlar arasında güven kalmadığı zaman hiçbir iş iyi gitmez. Bu durumda insan potansiyelini kullanamaz, yenilikleri deneyemez, ilişkiler mekanikleşir, hayat robotlaşır, maddi manevi kazanç yolları kapanır.

Aynı çatı altında olmalarına rağmen birbirine güvenmeyen aile bireyleri düşünün, kimse içini ve işini ortaya koyamıyor. Böyle bir ailede sevgiden mahrum çocuklar, birbirini yiyip bitiren, utanca bogulmuş, kendi menfaati için birbirini istismar eden, kızgın, öfkeli, bunalmış ve yorulmuş eşler olur.

Öyleyse degerli kardeşlerim!

Gelin hep beraber çevremize güven verelim güven bulalım. "İnsanlar üçkâğıtçı oldu!" gibi boş sözleri bir tarafa bırakıp özlediğimiz güven yumağını biz örelim, ilk örnekleri biz olalım. İyi bilelim ki güvenilmek sevilmekten de iyidir. Hepinize güveniyor, hepinizi seviyor, sayıyor, Allah’ın selamı ile selamlıyor, Allah’a emanet ediyoruz.

IGMG İrşad Başkanlığı