Muhterem Müminler!

İnsan, fıtratı itibarıyla diğer varlıklarla yakınlık kurmaya elverişli bir varlıktır. Bundan dolayı her insan yaşamı boyunca bir şeylere yakınlık sağlamak için birtakım vesilelere tutunur. Tutunduğu bu vesileler yardımıyla kimileri iyi, güzel ve kalıcı olana; kimileri de kötü, çirkin ve geçici olana yaklaşır. Bir Müslüman için kendisine yaklaşılacak olan ve kendisi için vesileler aranacak olan yegâne varlık ancak Allah’tır. Allah’a yakınlaşarak onun sevgisini kazanan kişinin durumunu bakınız Sevgili Peygamberimiz ﷺ nasıl ifade ediyor: Kutsi bir hadîs-i şerifte Rabbimiz buyurur ki: “Her kim benim bir dostuma düşmanlık ederse, ben de ona karşı harp ilan ederim. Kulum kendisine farz kıldığım şeylerden daha sevimli herhangi bir şeyle bana yakınlık kazanamaz. Kulum (farzlara ilaveten işlediği) nafile ibadetlerle durmadan bana yaklaşır, nihayet ben onu severim. Kulumu sevince de (âdeta) ben onun işiten kulağı, gören gözü, tutan eli ve yürüyen ayağı olurum. Benden her ne isterse, onu mutlaka veririm; bana sığınırsa, onu korurum.”[1]

Değerli Müslümanlar!

Yüce Rabbimiz Kur’ân-ı Kerîm’de: “Ey iman edenler! Allah’a karşı gelmekten sakının, ona yaklaşmaya vesile arayın ve onun yolunda cihad edin ki kurtuluşa eresiniz.”[2]  buyurmuştur. Mealini verdiğimiz bu ayette Allah’a yakınlaşmak için vesile aramamız emredilmektedir. Vesileyi doğru anlamamız için de Cenâb-ı Allah sadece “Vesile edinin!” demekle yetinmemiş, aynı zamanda vesilenin ne olduğunu da belirtmiştir.

Vesile, Allah’a yaklaşmayı umarak yapılan her türlü iyi ve güzel ameli içerir.[3] Vesileyi yanlış algılamak -Allah muhafaza- onu ilah edinmeye kadar götürebilir insanı. Mekke müşrikleri putları Allah’a yakınlaşma vesilesi edinmişlerdi ama daha sonra o putlara da ibadet etmeye başlamışlardı ve “Biz onlara sadece, bizi Allah’a daha çok yaklaştırsınlar diye ibadet ediyoruz.”[4] diyorlardı.

Ayet Allah’a yakınlaşma konusunda vesile olarak bizlere cihadı önermektedir. Cihad kelimesi az sözle çok büyük anlamlar içeren bir ifadedir. Cihad öyle geniş anlamları olan bir kavramdır ki, Allah rızası için yapılan her işi, gösterilen her gayreti içerisine alır.

Muhterem Müminler!

Allah’a yakınlık, yani kurbiyet, onun yolunda neleri kurban ettiğimize göre şekillenir. Bir insan malını, canını, gençliğini, zamanını Allah için ne kadar harcayabilirse o oranda Allah’a yaklaşabilir.

Cenâb-ı Allah, Peygamberimiz ﷺ’e hitaben: “Kullarım sana benden sorarlarsa ben onlara çok yakınım…”[5] buyurmuş; bu yakınlığı izah ederken de “Kullarına şah damarından daha yakın olduğunu”[6]  belirtmiştir.

Allah’ın kuluna çok yakın oluşu kulların da Allah’a yakın olduğu anlamına gelmez. Allah’a yaklaşmak, onun belirttiği vesileye sımsıkı sarılmakla gerçekleşir ki biz buna cihad diyoruz.

Evet, Allah kullarına yakın olmasına çok yakın ama acaba bizler ona ne kadar yakınız? Bizler yaşamımızda kime, kimlere ya da nelere yakınlaşmak istiyor ve bunlar için vesileler arıyoruz. Bu soruların hakkında elbette kendimizi hesaba çekmeliyiz.

Yüce Rabbim, bizleri doğru vesilelere sarılarak Allah’a yakınlaşan kullarından eylesin. Amin.

[1] Buhârî, Rikâk, 38
[2] Mâide suresi, 5:35
[3] Bkz. Râgıb el-Isfahânî: el-Müfredât fî garîbi’l-Kur’an, Kahire 1970, “vsl” md.
[4] Zümer suresi, 39:3
[5] Bakara suresi, 2:186
[6] Kâf suresi, 50:16

Hutbe-Allah Teala’ya Yakınlaşmak

Hutbe-Arapça