Muhterem Müminler!
Allah (c.c.), Kur’an’da şöyle buyurmaktadır:
“Şüphesiz yeryüzünde insanlar için yapılan ilk mabet, âlemlere bereket ve hidayet kaynağı olan Kâbe’dir. Orada apaçık deliller ve İbrâhîm’in makamı vardır. Oraya giren güven içindedir. Bundan dolayı hacca gitmeye gücü yetenlere Beytullah’ı haccetmek Allah’ın bir emridir.”
Muhterem Müslümanlar!
Yüce Allah şöyle buyuruyor: “(Ey Muhammed!) Onlara, Âdem'in iki oğlunun haberini gerçek olarak oku. Hani ikisi de birer kurban sunmuşlardı da, birinden kabul edilmiş, ötekinden kabul edilmemişti. Kurbanı kabul edilmeyen, ‘Andolsun seni mutlaka öldüreceğim.’ demişti. Öteki, ‘Allah ancak kendisine karşı gelmekten sakınanlardan kabul eder.’ demişti.”
Muhterem Müslümanlar!
İman, ruhlar âleminde Rabbimiz’e verdiğimiz sözle başlayıp, ahiret hayatına kadar uzanan, kalbî bir kabulün ve yönelişin adıdır. İman her ne kadar “dil ile ikrar, kalp ile tasdik” diye tarif edilse de, onun en büyük göstergesi pratik hayata yansıyan ameldir. Çünkü insan, amel defterine kaydedilen iş ve davranışlara göre ahirette kıymet bulacak, dünyevi eylemlerine göre ahirette hesaba tabi tutulacaktır. Bu manada amel, insanın ahirete götürmek üzere nakış nakış, ilmek ilmek hazırladığı çeyiz sandığına benzer.
Muhterem Müslümanlar!
Peygamber Efendimiz (s.a.v.) Vedâ hutbesinde sadece Müslümanlara değil, aynı zamanda tüm insanlığa şu vasiyette bulunmuş ve insanlığın bir aile olduğuna vurgu yapmıştır: “Ey insanlar! Rabbiniz birdir. Babanız da birdir. Hepiniz Âdem’in çocuklarısınız, Âdem ise topraktandır. Arabın Arap olmayana, Arap olmayanın da Arap üzerine üstünlüğü olmadığı gibi; kırmızı tenlinin siyah üzerine, siyahın da kırmızı tenli üzerinde bir üstünlüğü yoktur. Üstünlük ancak takvada, Allah’tan korkmaktadır. Allah yanında en kıymetli olanınız O’ndan en çok korkanınızdır.”
Muhterem Müminler!
Yüce Rabbimiz yeryüzünü birbirinden farklı nimetler ile donatarak insanoğlunun hizmetine sunmuştur. Bu nimetlerin en önemlilerinden biri hiç şüphesiz çocuklarımızdır. Allah Teâlâ Kehf suresinin 46. ayetinde “Mallar ve evlatlar, dünya hayatının bir süsüdür.”[1] buyurmuştur. Bir emanet olduğu için de dinimiz İslam, çocuklara ve özellikle de çocuk eğitimine büyük önem vermektedir. Nitekim Efendimiz (s.a.v.) “Hiçbir baba, çocuğuna güzel terbiyeden daha üstün bir hediye vermiş olamaz.”[2] buyurarak bu hususa dikkatlerimizi çekmiştir.Muhterem Müslümanlar!
Hangi toplumda olursa olsun, hangi inanca mensup bulunursa bulunsun; uygunsuz işler yapanlar, suç işleyenler ve toplumun kabul etmediği hataya düşenlerin yaptıkları her daim kendilerini takip eder. Bu hatalar hep kayıtlı, belgelendirilmiş olarak kalır. Ama Rabbimiz bizi öyle ümitsiz bırakmaz. Kendisine yalvarıp tevbe ettiğimiz takdirde günahlarımızı bağışlayacağını ifade eder. Zaten Peygamber Efendimiz (s.a.v.) de şöyle buyurmuştur: “Günahından tam olarak dönüp tövbe eden, onu hiç işlememiş gibidir.”
Aziz Kardeşlerim!
Halk arasında Tebâreke adıyla bilinen Mülk suresinin 2. ayetinde Rabbimiz ölümü ve hayatı niçin yarattığını bildirmektedir. Dikkat edilirse, ayette ölümün yaratılması gerçeği, hayatın yaratılma gerçeğinden önce önümüze konulmaktadır. Bu âyet-i kerîmede mealen şöyle buyurulmaktadır: “Sizi, en iyi amelde bulunan hanginiz diye denemek için ölümü ve hayatı yaratan O’dur. O çok büyük izzet sahibi olduğu gibi, çok da bağışlayıcıdır.”
