“Berlin İş Mahkemesi'nin verdiği karar, zamanı çoktan gelmiş, hatta gecikmiş bir karardır. Umudumuz o dur ki, bu karar hem mağdurlara hem de işverenlere bir sinyal olur. Dava masraflarını karşılamada ve delil getirmede karşılaşılan zorluklardan ötürü bir çok ayrımcılık mağduru dava açmaktan çekinmektedir. Bu sebepten dolayı çoğuayrımcılık olayı kayda bile geçmiyor. Dolayısıyla bir çok işveren, iş arayan insanları, sahip oldukları dinlerinden ötürü keyfine göre dışlayabileceğini düşünüyor.

Tabi ki eyalet hükümetleri de kamu hizmetlerinde bazı meslekler için yürürlüğe sokdukları başörtüsü yasaklarını kaldırmalıdırlar. Çünkü bu tür düzenlemeler olumsuz sonuçları beraberinde getiriyor. Sözkonusu yasaklar, bariz bir şekilde, başörtülü kadınların istenilmediği ve onlara müsamaha gösterilmediğini ifade etmektedir.

Eğer eyalet hükümetlerinin dahi böyle yasaklar uyguladığını göz önünde bulundurursak, bazı işverenlerin başörtüsü sebebiyle istedikleri gibi ayırımcılık yapabileceklerini düşünmeleri gayet normaldir. Bu durum sözkonusu olay için de geçerlidir.

 Bahsedilen mahkeme kararının gerekçesinde yazılana göre, işveren, haksızlık yaptığının şuurunda bile değildi ve meslek eğitimi için başvuran adayı başörtüsü sebebiyle reddettiğini açıkça itiraf etti. Demek ki, bu hususta daha yapılacak çok iş var.®