Muhterem Cemaat!
Rabbimiz Hucurât suresinde şöyle buyurmaktadır: “Ey müminler, bir topluluk diğer bir topluluğu alaya almasın. Belki onlar kendilerinden daha iyidirler. Kadınlar da başka kadınları alaya almasınlar, belki onlar kendilerinden daha iyidirler. Kendi kendinizi ayıplayıp, birbirinizi kötü lakaplarla çağırmayın; inandıktan sonra yoldan çıkmış olmak ne kötü bir isimdir. Kim de tevbe etmezse işte onlar zalimlerdir.”[1]

Değerli Kardeşlerim!
İblis, kibrinden dolayı Âdem (a.s.)’a secde etmemiştir. Kendisini üstün kabul etmiştir. Başkalarını küçük düşürmek, hafife almak, onlara alayla gülmek de kibirden, kendisini üstün görmekten kaynaklanır. Allah Teâlâ, Hümeze suresinde şöyle buyurur: “Arkadadan çekiştirmeyi, yüze karşı eğlenmeyi âdet edinen herkesin vay hâline!”[2]

İnsanı ahsen-i takvîm üzere yaratmış olan Allah’ın herhangi bir kuluyla alay edilebilir mi? Kul ile alay etmek, Allah’ın yaratmış olduğu ile alay etmek anlamına gelir. Rabbimiz, kullarına onur vermiş, şeref vermiştir. İşte bu nedenle onlara kibirle muamele etmek, onları hor görmek hiçbir şekilde kabul edilemez.

Kıymetli Kardeşlerim!
Başkalarıyla alay etmek kardeşlik bağlarını zedeler, hatta yok eder. Muhabbeti silip süpürür. Allah’a ve ahiret gününe iman eden mümin, başkalarını alay konusu edemez. Edebine, hayâsına, takvasına sığdıramaz. İnsanları kötü lakaplarla çağırmak bize yasaklanmıştır. Bu davranış ancak ahlak yokluğundan, terbiye eksikliğinden ileri gelir. Alay etmek, küçük düşürmek, kötü lakaplar takmak insanın kolayca unutmayacağı, uzun süre ıstırap veren yaralardır.

Bunu yapan veya yapmış olan kimseler derhâl helallik istemeli ve bu hâl üzere ölmekten şiddetle korkmalıdır. Unutulmamalıdır ki, Peygamber Efendimiz, “Bir kimseye günah olarak Müslüman kardeşini küçük görmesi kâfidir.”[3] buyurmuşlardır.

Kul hakkını korumak konusuna dinimizin ne kadar büyük bir önem verdiğini hepimiz biliyoruz. Bu fani dünyadan ayrılırken, dilimizden zarar görmüş tek bir şahıs bile bulunmamalıdır. Birilerinin kalbini kırmışken, incitmişken rahat uyuyamamalıyız, başkasına verdiğimiz o ıstırabın pişmanlığını anbean hissetmeliyiz.

Muhterem Kardeşlerim!
Eğer olur da birileri bizlerle alay ederse ona Resûlullah Efendimiz’e şu ayetin inmiş olduğunu hatırlamalıyız: “Senden evvelki peygamberlerle de alay edilmişti de alay edenlerin yaptıkları maskaralıklar kendi başlarına gelmişti.”[4]

Bu uyarıları ciddiye alalım. Birileriyle alay edildiğine şahit olduğumuzda mutlaka müdahale etmeye çalışalım. Bu her müminin vazifesi olan iyiliği emredip kötülükten menetme vazifesinin bir gereğidir. Müdahale etmemek gibi bir alternatifimiz yoktur. Alay etmenin, kendisiyle alay edilende ne gibi ruhsal sıkıntılara neden olabileceğini tahayyül dahi edemeyiz.

Rabbim cümlemize basiret nasip etsin, bizleri kötü ahlaktan korusun!

[1] Hucurât suresi, 49:11
[2] Hümeze suresi, 104:1
[3] Müslim, H. No: 4650
[4] En’âm suresi, 6:10