İslam Toplumu Millî Görüş (IGMG) Genel Sekreteri Ali Mete Ravensburg ve Berlin’deki bazı öğretmenlere yönelik devam eden dava süreçleri münasebetiyle bir açıklama yaptı. “Son raporların da ortaya koyduğu üzere okullarımızdaki tek problem aşırı sağcı öğrenciler değil. Aşırı sağcı öğretmenler de tehlike arz ediyor.” diyen Mete sözlerini şöyle sürdürdü:

“Öğretmenlerin okullardaki aşırı sağcılar hakkında yardım talebinde bulunması şaşırtıcı bir gelişme değil. Dışlama, mobbing ve şiddet maalesef birçok öğrenci için artık okul hayatının sıradan bir parçası durumunda. Sorun ise gönderdikleri mektupla yardım çağrısında bulunan öğretmenlerin ortaya koyduklarından daha büyük.

Maalesef okullarımızda aşırı sağcı ideolojiye sahip öğretmenlerin sayısı da az değil. Vakaların büyük çoğunluğu mağdurlar tarafından, zarar görecekleri endişesiyle gizleniyor. Okul idareleri bu hususta genellikle tavizler veriyor, durumu masumlaştırıyor veya öğretmenlerden yana tavır alıyor. Etrafta başka kimseler yokken yapılan imalar ve aşağılamalar bu zihniyeti ortaya koyuyor ancak çoğu zaman bunlar kanıtlanamıyor. Böyle durumlarda öğrenciler ve aileleri yalnız bırakılıyor ve kötü not, mobbing veya başka türlü endişeler sebebiyle susmak zorunda kalıyorlar.

Müslüman öğrenciler ve aileleri ise bu durumdan misliyle etkileniyorlar. Genel anlamda ırkçılığa maruz kalmanın yanı sıra İslam düşmanlığının farklı tezahürleri ile de başa çıkmak mecburiyetindeler. Özellikle başörtülü Müslüman öğrenciler çok büyük oranda ön yargılarla ve Müslüman karşıtı ırkçılıkla karşı karşıya kalıyorlar. Teşkilatımıza gelen sayısız başvuru ve mağdurların çaresizliği problemin yapısal olarak kökleştiğini, Ravensburg ve Berlin örneklerinde görüldüğü gibi münferit vakalar olarak geçiştirilmemesi gerektiğini gösteriyor.

İster öğrencilerden ister öğretmenlerden kaynaklansın, okullardaki aşırı sağcılık ve ırkçılığın her çeşidi bertaraf edilmelidir. Siyaset bunu gündemine almalı ve öğretmenlerden gelen söz konusu mektubu bunun için bir fırsat olarak görmelidir.

Şüphe yok ki öğretmenlerin büyük çoğunluğu olağanüstü çaba sarf ederek çok güzel işler yapıyor ve mağdurların yanında yer alıyor. Ama bazı kişisel dezavantajlara sebebiyet vereceği endişesiyle ya da meslektaşlarıyla yanlış bir dayanışma örneği sergileyerek durumu görmezden gelen öğretmenlerin sayısının da az olmadığını bilmek gerekir. Çok önemli bir diğer husus da faillere yaptıklarına müsamaha gösterilmeyeceğinin net bir şekilde hissettirilmesidir. Konu ırkçılıksa tek bir vaka bile çok fazladır ve netice ne olursa olsun cezalandırılmalıdır. Emsal teşkil etmemesi adına bu hayati önem taşımaktadır.”