“Farzedelim, kendi annemiz ve ablamız sabah evden çıkıyorlar ve bir daha geri dönmüyorlar. Neden? Çünkü NATO saldırısının kurbanı olmuşlar. Yaşadığımız yerde, Avrupa'da hayal bile edemediğimiz böyle bir olay, Afganistan'daki insanların gün be gün yaşadıkları, artık hayatlarının parçası olmuş bir gerçektir. Orada her an bir roket saldırısı sivillerin ölümüne yol açabilmektedir.

Bu olayların uzakta, Afganistan'da vuku bulması ve bizim orada olan bitenlerden sadece medya vasıtasıyla haberdar olmamız ve bize olayların sıradan havadislermiş gibi basın tarafından nakledilmesi, olayın vehametini azaltmamaktadır. İnsanın yaşam hakkı kutsaldır ve bu herkes için geçerlidir. Bu insanın nerede yaşadığı, hangi cinsiyetten olduğu, hangi dini inancı ve etnik kökeni taşıdığı, genç veya yaşlı olmasının herhangi bir önemi yoktur.

Ancak bunun gibi olayların kayıtsız bir tarzla algılanışı ve haberlerdeki işleniş şekli, bazı insanların yaşamı diğerlerinden daha önemliymiş ve sanki yaşam hakkı kişiye göre derecelendirilebilirmiş gibi bir izlenim yaratmaktadır. Yoksa neden bunun gibi elem verici olaylar çok kısa bir Ê»üzgünlük' beyanından sonra bir daha bahis mevzu edilmiyor olsun? Birinci ve ikinci sınıf insan olmadığını her zaman ve hep birlikte hatırlatmak zorundayız. Ölenlere Haktan rahmet diliyor ve sivil ölümleri istenmeyen kayıp olarak baştan beri göze alan bunun gibi saldırıları kati bir dille kınıyoruz.®