“Herkesin yöneldiği bir kıblesi vardır. (Ey müminler!) Siz hayır işlerinde yarışın. Nerede olursanız olun, sonunda Allah hepinizi bir araya getirir. Şüphesiz Allah her şeye kadirdir.”[1]

Muhterem Müslümanlar!

Dünya hayatı bir imtihan yeri olmaktan öte bir şey değildir. Biz Müslümanlar bu sebeple asıl yatırımlarımızı ahiret için yaparız. Çünkü dünyalık adına elde ettiğimiz her ne varsa geride kalacak; fakat ahiret için ortaya koyduğumuz şeyler önümüze çıkacaktır. Müslüman geçici olana değil, kalıcı olana bağlanan kimsedir.

Bizler sanırız ki, “bir varmış, bir yokmuş” ifadesi yalnızca masallar için kullanılır. Oysa bu cümle dünya hayatının geçiciliğini o kadar güzel vurguluyor ki! Yoktuk, var kılındık; vardık, bir gün ölümle bu dünyadan yok olup gideceğiz. İnsanoğlu bu dünyada geçicidir. Bundan 100 yıl önce hiçbirimiz yoktuk. Ne cismimiz vardı ne de ismimiz. Ne kimseyi tanıyorduk ne de kimse bizi. Kelimenin her manası ile yoktuk. Allah ﷻ bizi var etti. Bir bedene girdik, isim ve şeref sahibi olduk. Ve bundan 100 yıl sonra, hatta daha da az bir süre sonra var olmayacağız. Peki, en fazla 100 yıllık bir ömrün sahibi olmanın kıymeti, anlamı nedir?

Değerli Müminler!

Var edildiğimiz ve bir gün göçüp gideceğimiz dünya hayatı bir oyun ve eğlence mahalli değildir. Hayat bize keyif ve sefa sürmek için bahşedilmemiştir. Yaratılışımızın bir gayesi vardır. O da bizi yoktan var edene, her şeyimizi kendisine borçlu olduğumuz Allah’a kulluktur. Kulluk, Allah’a şükür ve teşekkürün en güzel ifadesidir. Allah’a kul olabildiğimiz oranda hayat anlam kazanır, insan değerini bulur. Allah’a kul olamayan, dünyaya ve içindekilere kulluk eder. O hâlde hayata anlam katacak, insana şerefini verecek tutum, davranış, duruş ve eyleyiş içerisinde olmak durumundayızdır.
Bu doğrultuda yarışmak, bu uğurda mücadele etmek gerekmektedir. Müminler hayır işlerinde yarışır, iyilik ve güzelliklerin çoğalması için öncülük ederler. Öncü olmak zordur. Ama zorluğu ile mütekabil, ödülü de büyüktür.

Kıymetli Kardeşlerim!

Bizi Hakk’a çağıran, adaleti, iyiliği ve güzelliği emreden, bu uğurda ömrünü harcayan öncüler her dönem olmuştur. Bu öncü insanların derdi ne para, ne mal, ne mülk, ne de şan, şöhret, makam ve mevkidir. Allah’ın rızasını kazanmayı her şeyin önünde tutan bu insanlar insanlığın iyiliği için mücadele etmişlerdir. Ezilen, horlanan, zulme uğrayan, mağdur kimselerin yanında; ezen, horlayan, zulmeden zorbaların ise karşısında yer almışlardır. Yüce Rabbimiz bu vasıfları taşıyanlar hakkında şöyle buyurur: “(İman ve amelde) öne geçenler ise (ahirette de) öne geçenlerdir. İşte onlar (Allah’a) yaklaştırılmış kimselerdir. Onlar, Naîm cennetlerindedirler. Onların çoğu öncekilerden, azı da sonrakilerdendir.”[2]

Bu ayetleri açıklarken Peygamberimiz ﷺ sâbikûn –yani öncüler– taifesini oluşturan “öncekiler” ile “sonrakiler”in her ikisinin de kendi ümmetinden olduğunu ifade etmiştir.[3]

O hâlde ya hayırda öncülük etmeliyiz. Her ne yapıyor, her nerede bulunuyor olursak olalım, Allah’ın ﷻ hepimizi bir araya getireceği gün mahcup duruma düşenlerden olmamak için çaba sarf etmeliyiz. Zamanını, imkânını, ömrünü hayrın çoğalması ve şerrin azalması için harcayan tüm öncülere, onlara destek olan tüm güzel insanlara selam olsun. Rabbimiz bizi de öncülerden kılsın.

Değerli Kardeşlerim!

Bu vesileyle gerek Avrupa’da gerek Türkiye’de ve gerekse dünyanın herhangi bir yerinde Müslümanlara ve insanlara hak ve hayırda öncü ve örnek olmuş önden gidenlerimizi anıyoruz. Bölgelerimizin tertip etmiş oldukları, önden gidenlerimizi anma programlarına aile ve çocuklarınızla birlikte katılımınızı bekliyoruz. Bu temennilerle hepinizi Allah’a emanet ediyoruz.

[1] Bakara suresi, 2:148
[2] Vâkıa suresi, 56:10-14
[3] Bkz. Es-Semerkandî: Bahru’l-Ulûm, 56:10-14. ayetlerin tefsiri

Hutbe-Hayırda Öncü Olmak

Hutbe-Arapça