Değerli Kardeşlerim!
Asabiyye kısaca ırkçılık olarak tarif edilir ve bir kişinin haklı ya da haksız olsun, her şartta kendi kavmini üstün tutması, kendi kavminin diğer kavimlere üstün olduğunu iddia etmesi demektir.
Hakikatte hiçbir kavim böyle bir üstünlük ile yaratılmamıştır. Bu durumda bir kavme mensup insanlar kendilerini diğerlerinden nasıl üstün görebilir ki? İşte bu gerçeğe rağmen üstünlük iddia etmek ırkçılıktır, asabiyyedir.

Muhterem Müslümanlar!
Rabbimiz, şöyle buyuruyor: “Ey insanlar! Doğrusu Biz sizi bir erkek ve dişinden yarattık. Sonra tanışasınız diye sizleri milletlere ve kabilelere ayırdık. Unutmayın ki, sizin Allah yanında en üstününüz Allah’tan en çok korkanınızdır. Allah hakkıyla bilen ve haberdar olandır.”[1]

Bu âyet-i kerîmenin en kısa tefsiri şöyle yapılabilir: İnsanlar farklı kavimlerde doğsalar bile birbirleri ile tanışacaklardır. Üstün olmak isteyenler var ise, Allah’a kullukta yarışıp gerçek takvaya erdiklerinde üstün olabileceklerdir. Bu üstünlüğü ise ancak ve ancak Yüce Rabbimiz takdir edecektir. Demek ki, kavimlerin farklı farklı oluşu büyük bir imtihanı da berberinde getirmektedir.

Kıymetli Kardeşlerim!
Allah’ın elçisi bir gün ashabına hitap etmek üzere kalktı ve şöyle buyurdu: “Allah bana, sizin birbirinize tevazu göstermenizi vahyetti. Öyle ki sizden hiç kimse hiçbirinize karşı övünmeyecek ve zulmetmeyecektir.”[2]

Allah resulünün bu buyruğu, bırakın kavim olarak övünmeyi, Müslümanların birbirine karşı şahıs olarak övünmelerini bile yasaklamaktadır. Çünkü, Müslümanların birbirlerine karşı ilk vazifeleri, Efendimiz (s.a.v.)’in “Akraba ile ilişkilerinizi kesmeyin. Birbirinize düşmanlık da etmeyin. Birbirinizi kıskanmayın da. Allah’ın size emrettiği gibi kardeşler olun.”[3] buyruklarında belirtildiği üzere düşmanlığı terk etmek, birbirini kıskanmamak ve Allah için kardeşler olmaktır.

Yine şu âyet-i kerîme bütün bir insanlığın kabilelerinin, dillerinin farklı farklı olmasını Allah’ın ayetleri arasında sayar: “Yine, göklerin ve yerin yaratılışı ile dillerinizin ve renklerinizin farklı oluşu da Onun âyetlerindendir. Şüphesiz ki bunda bilenler için nice ibretler vardır.”[4] buyuran Allah Tealâ, bizleri âdeta farklılıklarımızın şuuruna varmamız için uyarmaktadır.

İnsanlar aynı kaynaktan geliyor ise, ayrı ayrı ırklara mensubiyet Allah’ın bir emri ise o zaman bizlere düşen bu farklılıklarımız dolayısıyla diğer insanlara karşı böbürlenmek, gururlanmak, üstünlük taslamak değildir. Böyle yapmak ırkçılık olur.

Muhterem Müminler!
Allah resulü (s.a.v.) şöyle buyurur: “Ey insanlar! Rabbiniz birdir. Babanız da birdir. Hepiniz Âdem’in çocuklarısınız. Âdem ise topraktandır. Arabın Arap olmayana Arap olmayanın da Arap üzerine üstünlüğü olmadığı gibi; kırmızı tenlinin siyah üzerine, siyahın da kırmızı tenli üzerinde bir üstünlüğü yoktur. Üstünlük ancak takvada, Allah’tan korkmaktadır.”[5]

[1] Hucurât suresi, 49:13
[2] Muslim, Cennet, 79, H. No: 2865
[3] Müslim. Birr, 38, H. No: 2563/4
[4] Rûm suresi, 30:22
[5] Beyhekî, Şuabu’l Îmân, H. No: 4774